5 września urodził się Arthur Charles Nielsen (1897- 1980) amerykański biznesmen i analityk rynku, jedna z najważniejszych postaci w dziejach badań marketingowych.

Urodził się w Chicago, w rodzinie duńskich imigrantów. Ukończył studia inżynierskie na University of Wisconsin, pracował przez jakiś czas w swoim zawodzie, po czym postanowił rozkręcić własny biznes. W roku 1923 pożyczył w tym celu od kolegi ze studiów sporą, jak na owe czasy, kwotę 45 tysięcy dolarów i założył firmę  A.C. Nielsen Company. Biznes polegał na docieraniu do wybranej grupy przedsiębiorców, badaniu ich opinii na temat wydajności urządzeń przemysłowych przez nich użytkowanych i na koniec – dostarczaniu raportów i wniosków do producentów tychże urządzeń. Interes rozwijał się pomyślnie, jednak Nielsen omal nie zbankrutował po wybuchu Wielkiego Kryzysu (1929). Wyszedł z opałów m.in. dzięki temu, że w momencie recesji w segmencie przemysłowym, wpadł na pomysł realizacji badań dla branży spożywczej i farmaceutycznej, zbierając dane na temat sprzedaży i popularności poszczególnych produktów i marek (tzw. Nielsen Food and Drug Index) i sprzedając następnie raporty zainteresowanym firmom. 

Jego największą pasją zawodową i źródłem sukcesu biznesowego miały się ostatecznie okazać badania słuchalności radia i oglądalności telewizji, ale o tym za chwilę.

Nielsen, o czym trzeba wiedzieć, wprowadził do świata marketingu, przemysłu, produkcji i usług kilka innowacji, których istnienie jest dzisiaj tak oczywiste, że trudno uwierzyć w to, że ktoś jednak musiał wpaść na pomysł ich zastosowania jako pierwszy. Na szeroką skalę zaczął stosować testy produktów, audyty sklepów, pomiary sprzedaży, badania opinii konsumentów. W roku 1935 ogłosił definicję „udziału w rynku” (ang. market share) oraz koncepcję i metodę jego wyliczenia polegającą m.in. na porównaniu wartości i wielkości sprzedaży danej firmy w stosunku do wartości i wielkości całego rynku. Proste, prawda? Ponieważ od 20 lat zajmuję się analizą udziałów rynkowych dla branży wydawniczej, powinienem wspominać Arthura C. Nielsena każdego dnia.

Arthur C. Nielsen był jednak przede wszystkim entuzjastą mediów i to dzięki badaniom radia i telewizji zapisał się w historii badań marketingowych. W latach 30. zainteresował się audiometrem, urządzeniem skonstruowanym przez dwóch naukowców z Massachusetts Institute of Technology. Urządzenie to umożliwiało rejestrowanie stacji i programów radiowych odsłuchiwanych w odbiornikach. Mówiąc prościej: kto czego słucha w danej chwili w swoim radio. Nielsen odkupił prawa do audiometru od jego konstruktorów, wprowadził kilka poprawek, opatentował urządzenie w roku 1938 i na początku lat 40. zaczął instalować urządzenia w losowo wybieranych gospodarstwach domowych Amerykanów. Ta innowacja spowodowała, że badania Nielsena stały się dla reklamodawców najbardziej wiarygodnym źródłem informacji o słuchaczach stacji radiowych oraz udziale tych ostatnich w rynku (tzw. „Nielsen Radio Index”). W latach 50. Nielsen z powodzeniem zaadoptował audiometry do badań widowni stacji telewizyjnych. Od tamtej pory badania telemetryczne stały się bodaj najbardziej rozpoznawalnym produktem firmowym firmy Nielsena.

W roku 1957 przeszedł na zasłużoną emeryturę, a kierownictwo firmą przejął jego syn, Arthur Nielsen Junior. W roku 1984, w kilka lat po śmierci Nielsena Seniora, jego rodzina sprzedała firmę za 1,3 miliarda dolarów. Można uznać, że Nielsen Senior, pożyczając w roku 1923 wspomnianą kwotę 45 tysięcy dolarów, dokonał ryzykownej, ale jednak opłacalnej inwestycji.

Wkład Arthura C. Nielsena w rozwój badań marketingowych można podsumować jednym zdaniem, które się mu przypisuje: “The price of light is less than the cost of darkness”. Czy nie pięknie powiedziane?

PS. Warto wspomnieć, że Nielsen był również wielkim miłośnikiem tenisa i świetnym graczem. W trakcie swoich studiów na University of Wisconsin był kapitanem reprezentacji uniwersyteckiej. W 1946 i 1948 wraz ze swoim synem Arthurem Juniorem wygrywał rodzinne tenisowe mistrzostwa Stanów Zjednoczonych (U.S. Father-Son). Już po osiągnięciu sukcesu finansowego i sławy sponsorował budowę wielu obiektów tenisowych. Ufundował również centrum tenisowe w swojej macierzystej uczelni University of Wisconsin (Nielsen Tennis Stadium), które w chwili otwarcia w 1968 roku było największym i najbardziej nowoczesnym tego typu obiektem na świecie. Za wszystkie te zasługi w roku 1971 został uhonorowany miejscem w Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sław (The International Tennis Hall of Fame).