31 lipca urodził się Elmo Roper (1900-1971) amerykański badacz rynku i opinii, uznawany za jednego z trzech – obok George Gallupa i Archibalda Crossleya – wielkich pionierów badań opinii publicznej i rynkowych w Stanach Zjednoczonych lat 30. XX wieku.

Badaniami rynkowymi zainteresował się po tym, jak pod koniec lat 20. XX wieku, na krótko przed wybuchem Wielkiego Kryzysu, zmuszony był zamknąć rodzinny interes, sklep z biżuterią. Doświadczenie to nie poszło jednak na marne. Prowadząc swój biznes Roper nabrał zwyczaju odwiedzania dilerów i klientów, z którymi prowadził interesy, okazując im wzory biżuterii mających się ukazać w sprzedaży i zbierając ich opinie na temat szans rynkowych. Dzięki zdobytym doświadczeniom otrzymał wkrótce pierwsze zlecenie przeprowadzenia badań dla innej firmy biżuteryjnej, Traub Company, która również szukała wyjaśnień dlaczego jedne z ich produktów sprzedają się lepiej, a drugie gorzej.

W roku 1933 wraz ze swoimi partnerami w interesach, Paulem T. Cherringtonem i Richardsonem Woodem, założył jedną z pierwszych amerykańskich agencji badań rynkowych, pod nazwą Cherrington, Wood and Roper. Jednocześnie zainteresował się badaniami sondażowymi oraz technikami losowego doboru prób badawczych. W roku 1935 rozpoczął wieloletnią współpracę z magazynem Fortune, dla którego aż do roku 1950 realizował cykliczne sondaże dotyczące opinii publicznej na temat bieżących wydarzeń politycznych, społecznych i ekonomicznych. Trzykrotnie (w roku 1936, 1940 i 1944) z dużą dokładnością prognozował zwycięstwa Franklina D. Roosevelta w kolejnych wyborach prezydenckich.

W 1947 założył, istniejący do chwili obecnej, Roper Center for Public Opinion Research.

W kolejnym 1948 roku przyczynił się do zażegnania skutków największego w dziejach branży kryzysu wizerunkowego, jaki dotknął amerykańskie agencje badania opinii publicznej, które omyliły się fatalnie, przewidując spektakularne zwycięstwo Thomasa Deweya nad Harrym Trumanem w wyborach prezydenckich (stało się odwrotnie). Roper bez wahania wziął na siebie odpowiedzialność za błędne prognozy wyborcze, kwitując przy okazji swoje niepowodzenie słowami „my face was just as red as President Truman said it would be”*.

Był również redaktorem magazynu „Saturday Review”, komentatorem radiowym i telewizyjnym, pozostając jedną z najbardziej wpływowych postaci w dziejach amerykańskich badań opinii publicznej.

* źródło: Encyclopedia of U.S. Campaigns, Elections, and Electorial Behavior, Kenneth F. Warren, 2008