Badania społeczności lokalnych prowadzone są w celu opisu mikrostruktury i funkcjonowania wspólnot ludzkich zamieszkujących wyodrębnione, zwykle niewielkie obszary geograficzne: wieś, miasto, osiedla, dzielnice itp. Do rozwoju badań społeczności lokalnych przyczynili się m.in. naukowcy z tzw. szkoły chicagowskiej, którzy w latach 20. i 30. XX wieku stosowali tę metodę w analizach amerykańskich społeczności miejskich. W Polsce jednym z pionierów badań społeczności lokalnych był Franciszek Bujak (ur. 1875 – zm. 1953), historyk dziejów gospodarki i socjog wsi, który na początku XX wieku prowadził studia monograficzne społeczności wiejskich ówczesnej Galicji.