Mead Margaret (ur. 1901 – zm. 1978) amerykańska antropolog, począwszy od lat 30. XX wieku prowadziła liczne badania terenowe na wyspach Pacyfiku m.in.: Samoa, Bali i Nowej Gwinei. Była współtwórczynią i główną przedstawicielką szkoły konfiguracjonizmu, wg której wzory osobowości determinowane są przez kulturę i wielowiekową socjalizację, a nie biologię i genetykę. Autorka głośnej pracy Dojrzewanie na Samoa (Coming of Age in Samoa, 1928, wyd. polskie 1986). Przedstawiła w niej wyniki swoich badań przeprowadzonych w trakcie pobytu na Samoa: wyidealizowany obraz tubylczej społeczności samoańskiej, żyjącej w pokoju oraz seksualnej swobodzie, nieskrępowanej normami, zakazami i nakazami społecznymi. Praca ta, po jej wydaniu w 1928 roku, stała się naukową i obyczajową sensacją, wywierając głęboki wpływ na rozwój nie tylko amerykańskiej, ale w ogóle światowej antropologii kulturowej. Inne jej prace to m.in.: Dorastanie na Nowej Gwinei (1930, wyd. polskie 1986), Kultura i tożsamość (1970, wyd. polskie 1978), autobiografia Blackberry Winter (1972).

W roku 1983 nowozelandzki antropolog Derek Freeman (ur. 1916 – zm. 2001) opublikował studium Margaret Mead and Samoa: The Making and Unmaking of an Anthropological Myth. Zawarł w niej wyniki swoich własnych wieloletnich badań przeprowadzonych na Samoa. Ich zasadniczym celem była weryfikacja i falsyfikacja dorobku naukowego Margaret Mead i jej tez postawionych w Dojrzewaniu na Samoa. Wg Freemana obyczaje i zachowania Samoańczyków nie miały w rzeczywistości niewiele wspólnego z tym, co pisała o nich Mead. Zakazy i nakazy moralne były wśród Samoańczyków tak samo liczne i obowiązujące jak w społeczeństwach Zachodu. Życie seksualne tubylców poddawane było kontroli społecznej, przemoc i agresja dość powszechne. Freeman dowodził, że tezy Mead nie były oparte na żadnych wiarygodnych badaniach, zwrócił uwagę, że nie znała ona nawet języka w takim stopniu, który pozwoliłby jej znaleźć wiarygodnych informatorów.

W roku 1997 Freeman w trakcie kręcenia filmu dokumentalnego na Samoa spotkał się z sędziwą Samoanką, która twierdziła, że była jedną z dwóch informatorek Mead w czasie jej pobytu na wyspie w latach 20. Przyznała się, że udzielała Mead wielu nieprawdziwych i zmyślonych informacji dotyczących obyczajowości Samoańczyków, będących jednak głównie wytworem jej fantazji i chęci zaimponowania białej przybyszce z Ameryki (Tales From The Jungle: Margaret Mead, BBC).