Refleksyjność to umiejętność dostrzeżenia i próby zrozumienia przez badacza wpływu jego własnej świadomości społecznej i kulturowej na proces kształtowania się procesu badawczego, w którym uczestniczy.

Innymi słowy refleksyjność to wejrzenie badacza w „samego siebie” w celu dostrzeżenia na ile jego własne wyobrażenia, uprzedzenia, stereotypy i poglądy mogą wpływać na sposób, w jaki formułuje pytania i hipotezy badawcze, wybiera narzędzia, metody i techniki badawcze oraz nawiązuje interakcje z osobami będącymi podmiotem badania. Termin ten używany był w pracach wielu socjologów m.in. Williama Isaaca Thomasa, Roberta K. Mertona, Anthony’ego Giddensa, Pierre’a Bourdieu, Michela Foucaulta i innych.