Synektyka to metoda rozwiązywania problemów i twórczego myślenia, spopularyzowana przez amerykańskiego naukowca Williama J. J. Gordona (Synectics: The Development of Creative Capacity, New York 1916). Synektyka przypomina nieco w swoich założeniach „burzę mózgów” oraz metodę delficką. Zarówno synektyka, jak i „burza mózgów”, należą zresztą do tzw. metod heurystycznych twórczego rozwiązywania problemów.

Termin synektyka pochodzi od greckiego słowa, oznaczającego łączenie w całość rzeczy lub elementów różnych od siebie i nie mających ze sobą pozornie nic wspólnego. Metoda synektyczna polega na prowadzeniu dyskusji grupowej, z udziałem kilku lub kilkunastu przedstawicieli różnych dyscyplin naukowych. Moderator grupy przedstawia jej uczestnikom ogólne zarysy problemu badawczego. Uczestnicy grupy omawiają następnie poszczególne zagadnienia w odniesieniu do doświadczeń związanych z własną praktyką naukową i zawodową. Zasadniczym celem dyskusji jest zatem poszukiwanie analogii z różnych dyscyplin naukowych, które można wykorzystać do rozwiązania omawianego problemu. Tak prowadzona dyskusja może być prowadzana przez kilka sesji i stopniowo zawężana, aż do przyjęcia przez uczestników wspólnych konkluzji i propozycji rozwiązania problemu.